Vandaag weer een dagje Nijmegen gedaan
Een dagje wat iets wat langer werd als dat we hadden gedacht....
We begonnen met een echo die helaas alweer uitliep....
Maar deze keer hadden ze tijd genoeg om de groei echo te doen.
eerst duidelijk de hartjes gehoort en gezien
toen de ligging van de 3 aapjes en daarna 1 voor 1 alles opgemeten wat er opgemeten moest worden.
Kindje 1 meisje
Ligt in hoofdligging
Is bewegelijk
Heeft normale hartactie
Doorbloeding navelstreng goed
Geschat Gewicht 1147 gram
en genoeg vruchtwater
Kindje 2 jongen
Ligt in hoofdligging
Is bewegelijk
Heeft normale hartactie
Doorbloeding navelstreng goed
Geschat Gewicht 1095 gram
en genoeg vruchtwater
Kindje 3 meisje
Ligt dwars boven in
Is bewegelijk
Heeft normale hartactie
Doorbloeding navelstreng goed
Geschat Gewicht 1007 gram
en genoeg vruchtwater
Dit was gelijk een reden voor een klein feestje de volgende mijlpaal is bereikt de kindjes wegen allemaal meer als 2 pond (1000 gram)!!!!!!
De geschatte lengte van de kindjes ligt tussen de 30 en 35 cm
Er was maar een klein probleempje tijdens de echo daar waar ik dacht dat ik nog wel even op mijn rug kon liggen had ik dat beter niet kunnen doen na 5 minuten kreeg ik het warm een beetje benauwd en trok ik toch wel witjes weg gelukkig had de mevrouw die de echo deed dat ook in de gaten en vertelde me dat ik na het doormeten van de navelstreng op mijn zij kon gaan liggen, helaas heeft ze dit toch eerder even onder broken maar dat was eigenlijk al net te laat met dat ik me op mijn zij mocht draaien ging even het licht helemaal uit bij me.... niks ernstigs kreeg een koude natte handdoek op mijn hoofd en met een paar minuten trok ik wel weer bij hierdoor heb ik wel een klein stukje van de echo van kindje 1 gemist. Ik kreeg wel het advies om de volgende echo toch maar gelijk op mijn zij te beginnen aangezien het gewicht van de kindjes dan nog zwaarder is.
Daarna was het tijd voor de afspraak bij de gyneacoloog.
Daar was bijna alles goed....
Bijna ja want bij het meten van de bloeddruk ben ik toch wel even geschrokken....
Het apparaat gaf een onderdruk aan van 99 en dat is behoorlijk aan de hoge kant voor een zwangere.
Dit betekende dat ik dus een half uur aan een bloeddrukmeter moest liggen Urine in moest leveren en bloed moest prikken.
Na dit half uur bleek dat er waarschijnlijk een probleem met de eerste bloeddruk meter was want mijn bloeddruk was gewoon goed.
De urine werd nog even extra gecontroleerd en daar krijg ik telefonisch nog uitslag van net als van het bloed.
Volgende controle over 2 weken!
donderdag 31 januari 2013
donderdag 24 januari 2013
de baby kamer
Omdat toch wel heel veel mensen nieuwschierig worden en graag willen weten hoe de babykamer er gaat uit zien hier een klein kijkje.
3 ooievaren houden alles scherp in de gaten
en daar zijn de autostoeltjes weer
3 bedjes
bedje kindje 1
bedje kindje 2
bedje kindje 3
en natuurlijk een kast vol met kleine kleertjes!!!
maandag 21 januari 2013
Maandag 21 januari 2013
Weer iets meer als een weekje voor bij en we kunnen nu zeggen dat we de grens van 26 weken zijn gepasseerd.
Dat geeft een goed gevoel!
Afgelopen donderdag moest ik me melden op de kraam afdeling in nijmegen, voor een dag opname.
uiteindelijk was het eigenlijk maar een half dagje dat scheelde weer.
Waarom moest ik me daar melden, nou als je tijdens het begin van je zwangerschap overgewicht hebt dan moet je je melden voor een suikertest. Voor de eerste keer prikken moest ik om 8.45 uur nuchter in het ziekenhuis zijn. De uitslag daarvan is gelijk bekend. En die was goed. Daarna een half uurtje aan de bloeddruk meter terwijl je een suikerdrankje krijgt met de overheerlijke smaak van suiker!
Om 10.45 voor de 2e keer geprikt worden en ook daar was de uitslag goed van. De verpleegkundige was daar een beetje over verbaasd want we waren met 3 as moeders en ze had mij vooraf eigenlijk de meeste kans op een foute uitslag ingeschat. Uiteindelijk gingen de beide andere moeders met een dieet en een weekcurve naar huis en ik zonder.
Tussen de 2x prikken door hebben we een voorbereidende rondleiding gehad op de NICU dit is de intensive care voor babytjes zeg maar.
Vooraf had ik me daar best een beetje druk over gemaakt maar ik moet zeggen het viel me alles mee, ondanks dat het wel diepe indruk op me heeft gemaakt en ik onze aapjes vriendelijk maar toch zeer dringend heb verzocht nog maar even lekker warm in mama's buik te blijven! Er lagen daar kindjes vanaf 25 weken zoooooooo ontzettend klein, met alles erop en eraan sommige aan de beademing wat grotere alleen aan de monitor.
De verpleegster die ons alles vertelde en op al onze vragen een antwoord wist was ook zo lief en bezorgd en nam alle tijd. Ik ben blij dat ik heb gezien hoe de NICU eruit ziet maar heel stilletjes hoop ik toch gewoon dat we die plek over slaan.
Na dat we op de afdeling helemaal klaar waren mochten we ons beneden melden voor een controle.
Bloeddruk goed gewicht goed hartslag goed geen bijzonderheden toen de controle echo.
En wederom was hier alles goed hartjes die kloppen kindjes die goed bewegen maagjes gevuld voor een controle echo was deze weer erg uitgebreid, niks erg hoor liever zo als net als vorige week.
En nog altijd geen aanwijzingen dat de bevalling zich snel zou kunnen aan dienen.
Daarna nog even een kort gesprekje gehad met het maatschappelijk werk hier toch onze onvrede over de vorige week en de echo van toen uitgesproken, en ook dat we het eigenlijk wel erg vervelend vinden dat er iedere keer een ander de controles doet, dit omdat je iedere keer andere adviezen krijgt en vaak dezelfde informatie.
zo begon er 1 al met 20 weken te vertellen dat ik met 26 weken toch wel rekening moest gaan houden met een opname en nr 2 die zij zolang er geen aanwijzingen zijn dat de bevalling op gang komt kun je rustig om de 2 weken voor controle komen. nr 3 wil me iedere week al op controle terwijl nr 4 zegt het is niet de 1e maar trek wel bij twijfel zelf op tijd aan de bel!
Er heeft inmiddels een gesprek tussen maatschappelijk werk en gynacologen plaats gevonden waar ze gaan proberen toch meer rust in de controles te brengen voor me dit betekend dat we niet meer echo krijgen van die o zo vriendelijke mevrouw van vorige week en dat ze gaan streven naar 1 hoofdbehandelaar die wel de controles door een ander mag laten uitvoeren (das geen probleem zolang ze allemaal maar het zeflde zeggen) zodat die ook kunnen leren maar dat er maar 1 iemand is die uiteindelijk bepaald wat er nu gaat gebeuren.
Wat de afgelopen week ook erg fijn was is dat Oma Hoofddorp van dinsdag tot vrijdag hier is geweest, zodat ze donderdag kon oppassen op de andere kinderen. Even een beetje afleiding was wel lekker voor mij, alleen maar thuis zitten is niet zo meer mijn ding en het weer speelt nu ook niet mee ff lekker naar buiten te lopen. Woensdag ochtend hebben we de laatste kleertjes in de babykamer in de kast gepakt en dat betekend weer een stapje dichter bij een babykamer die af is.
In het afgelopen weekend weer langzaam aan een beetje gedaan waarbij ik wel moet opmerken dat ik eigenlijk nog maar weinig conditie heb en niet zo heel veel meer kan.
Vandaag kwam mijn lieve vriendin me dan ook ff een uurtje helpen met het dweilen van de kamers en het opfrissen van het sanitair want ja ik merk toch iedere keer weer dat die ernome buik me steeds meer in de weg gaat zitten!
Voor de grap had ik zondag het meetlint even ter hand genomen en samen met de kinderen opgemeten hoe groot die buik nou eigenlijk was. 1.35m dat was wel even schrikken hoor haha geen wonder dat de striae langzaam aan overal op mijn buik zichtbaar is nou maar hopen dat het straks allemaal weer een beetje weg trekt en zo niet ach ja dat zien we dan wel weer Voor nu ben ik trots op mijn buikje want de aapjes groeien goed hebben nog genoeg ruimte vinden ze zelf om te draaien en keren ( mama denkt daar vooral snachts iets anders over) en langzaam aan gaan we nu aftellen naar de 34 weken...... dus nog 8 weekjes nu maar hopen dat ze niet te snel voorbij zullen zijn of afgebroken worden dan kan ik nog even genieten van de wondertjes in mijn buik!
Dat geeft een goed gevoel!
Afgelopen donderdag moest ik me melden op de kraam afdeling in nijmegen, voor een dag opname.
uiteindelijk was het eigenlijk maar een half dagje dat scheelde weer.
Waarom moest ik me daar melden, nou als je tijdens het begin van je zwangerschap overgewicht hebt dan moet je je melden voor een suikertest. Voor de eerste keer prikken moest ik om 8.45 uur nuchter in het ziekenhuis zijn. De uitslag daarvan is gelijk bekend. En die was goed. Daarna een half uurtje aan de bloeddruk meter terwijl je een suikerdrankje krijgt met de overheerlijke smaak van suiker!
Om 10.45 voor de 2e keer geprikt worden en ook daar was de uitslag goed van. De verpleegkundige was daar een beetje over verbaasd want we waren met 3 as moeders en ze had mij vooraf eigenlijk de meeste kans op een foute uitslag ingeschat. Uiteindelijk gingen de beide andere moeders met een dieet en een weekcurve naar huis en ik zonder.
Tussen de 2x prikken door hebben we een voorbereidende rondleiding gehad op de NICU dit is de intensive care voor babytjes zeg maar.
Vooraf had ik me daar best een beetje druk over gemaakt maar ik moet zeggen het viel me alles mee, ondanks dat het wel diepe indruk op me heeft gemaakt en ik onze aapjes vriendelijk maar toch zeer dringend heb verzocht nog maar even lekker warm in mama's buik te blijven! Er lagen daar kindjes vanaf 25 weken zoooooooo ontzettend klein, met alles erop en eraan sommige aan de beademing wat grotere alleen aan de monitor.
De verpleegster die ons alles vertelde en op al onze vragen een antwoord wist was ook zo lief en bezorgd en nam alle tijd. Ik ben blij dat ik heb gezien hoe de NICU eruit ziet maar heel stilletjes hoop ik toch gewoon dat we die plek over slaan.
Na dat we op de afdeling helemaal klaar waren mochten we ons beneden melden voor een controle.
Bloeddruk goed gewicht goed hartslag goed geen bijzonderheden toen de controle echo.
En wederom was hier alles goed hartjes die kloppen kindjes die goed bewegen maagjes gevuld voor een controle echo was deze weer erg uitgebreid, niks erg hoor liever zo als net als vorige week.
En nog altijd geen aanwijzingen dat de bevalling zich snel zou kunnen aan dienen.
Daarna nog even een kort gesprekje gehad met het maatschappelijk werk hier toch onze onvrede over de vorige week en de echo van toen uitgesproken, en ook dat we het eigenlijk wel erg vervelend vinden dat er iedere keer een ander de controles doet, dit omdat je iedere keer andere adviezen krijgt en vaak dezelfde informatie.
zo begon er 1 al met 20 weken te vertellen dat ik met 26 weken toch wel rekening moest gaan houden met een opname en nr 2 die zij zolang er geen aanwijzingen zijn dat de bevalling op gang komt kun je rustig om de 2 weken voor controle komen. nr 3 wil me iedere week al op controle terwijl nr 4 zegt het is niet de 1e maar trek wel bij twijfel zelf op tijd aan de bel!
Er heeft inmiddels een gesprek tussen maatschappelijk werk en gynacologen plaats gevonden waar ze gaan proberen toch meer rust in de controles te brengen voor me dit betekend dat we niet meer echo krijgen van die o zo vriendelijke mevrouw van vorige week en dat ze gaan streven naar 1 hoofdbehandelaar die wel de controles door een ander mag laten uitvoeren (das geen probleem zolang ze allemaal maar het zeflde zeggen) zodat die ook kunnen leren maar dat er maar 1 iemand is die uiteindelijk bepaald wat er nu gaat gebeuren.
Wat de afgelopen week ook erg fijn was is dat Oma Hoofddorp van dinsdag tot vrijdag hier is geweest, zodat ze donderdag kon oppassen op de andere kinderen. Even een beetje afleiding was wel lekker voor mij, alleen maar thuis zitten is niet zo meer mijn ding en het weer speelt nu ook niet mee ff lekker naar buiten te lopen. Woensdag ochtend hebben we de laatste kleertjes in de babykamer in de kast gepakt en dat betekend weer een stapje dichter bij een babykamer die af is.
In het afgelopen weekend weer langzaam aan een beetje gedaan waarbij ik wel moet opmerken dat ik eigenlijk nog maar weinig conditie heb en niet zo heel veel meer kan.
Vandaag kwam mijn lieve vriendin me dan ook ff een uurtje helpen met het dweilen van de kamers en het opfrissen van het sanitair want ja ik merk toch iedere keer weer dat die ernome buik me steeds meer in de weg gaat zitten!
Voor de grap had ik zondag het meetlint even ter hand genomen en samen met de kinderen opgemeten hoe groot die buik nou eigenlijk was. 1.35m dat was wel even schrikken hoor haha geen wonder dat de striae langzaam aan overal op mijn buik zichtbaar is nou maar hopen dat het straks allemaal weer een beetje weg trekt en zo niet ach ja dat zien we dan wel weer Voor nu ben ik trots op mijn buikje want de aapjes groeien goed hebben nog genoeg ruimte vinden ze zelf om te draaien en keren ( mama denkt daar vooral snachts iets anders over) en langzaam aan gaan we nu aftellen naar de 34 weken...... dus nog 8 weekjes nu maar hopen dat ze niet te snel voorbij zullen zijn of afgebroken worden dan kan ik nog even genieten van de wondertjes in mijn buik!
zondag 13 januari 2013
Versieren, een klein feestje en weer een controle
Het heeft even geduurd maar we zijn het nieuwe jaar nogal druk gestart.
Toen wij op donderdag 3 januari naar het ziekenhuis waren geweest, bleven de meiden natijd bij Oma Bus,
Een klein geheimpje voor mama en marco waarvan wij stiekum wel iets van af weten maar net doen van niet.
Ikzelf was zo moe dat ik na het ziekenhuis bezoek bijna de hele middag heb geslapen.
Ik moet wel toegeven dat ik nu toch wel dagelijks merk dat het gewicht dat ik meedraag van mijn 3 aapjes me parten gaat spelen.
4 en 5 januari stonden voor ons in het teken van voorbereidingen en boodschappen doen.
Op Zondag werd het pas echt gezellig hier in huis, net na de middag druppelde het bezoek en de logees binnen.
Want op Zondag avond was het tijd voor versieren!
Want op Maandag 7 januari 2013 was het zover......
Om 10 uur stonden we in het gemeentehuis om elkaar het JA woord te geven.
Daarna snel naar huis waar de koffie en bruidstaart op ons wachtten.
Waar we met zijn alle met bubbeltjes hebben geproost op een lang en gelukkig leven samen.
Waar we een heel gezellige dag hebben gehad met onverwachtse visite en die we af hebben gesloten met een heerlijk warm/koud buffet.
We hebben volop genoten maar waren savonds wel heel erg moe.
Op dinsdag 8 januari moesten de kinderen hier weer naar school en was Damian nog lekker een dagje langer bij ons. Samen met co heeft hij de bedjes in de babykamer in elkaar gezet en zijn vader iedere keer gevraagd of hij de schroefjes wel heel goed aan zou draaien want anders zouden de babytjes eruit vallen. Wat een lieve bezorgde grote broer is hij toch!
Savonds moest ook hij naar huis maar eigenlijk wilde hij nog helemaal niet, maar met het vooruitzicht dat hij zaterdag alweer zou komen was het al weer wat minder erg.
Op donderdag 10 januari stond er een ingelaste extra groei echo op het programma, deze was erg belangrijk dus dan moest dat maar. op woensdag 9 januari werd ik opgebeld of ik ipv smiddags smorgens kon komen omdat ze dan meer tijd zouden hebben voor de 3ling. Prima geen probleem dacht ik nog aan de telefoon.
Dus wij smorgens naar het ziekenhuis, waar bleek dat het echo spreekuur bijna een uur uitliep. Nog geen probleem dacht ik want ze hadden tijd genoeg voor de echo ingepland.
Niets was minder waar vanaf het moment van naar binnen lopen in de echo ruimte tot het moment dat ik weer buiten stond was precies 10 minuten, de echo ging zo snel dat ik amper de aapjes heb gezien, niet eens de hartjes heb gehoord en dat noemen ze dan een uitgebreide groei echo??? de echo van de week ervoor had bijna 3x zo lang geduurd en die is gedaan door de arts ass gyn.
Een beetje uit het veld geslagen en met de vraag in mijn hoofd of dit nou echt geen week langer had kunnen duren liepen wij weer naar buiten. Bij thuiskomst was ik nogsteeds ontdaan en had ik nog altijd last van mijn buik, de desbetreffende echo mevrouw heeft zo hard met het apparaat op mijn buik geduwt dat ik er thuis nog last van had? wel apart want dat heb ik nog geen een keer gehad.
Op zaterdag kwam Damian gezellig weer helpen met de babykamer en vandaag is hij weer naar huis gegaan.
Toen wij op donderdag 3 januari naar het ziekenhuis waren geweest, bleven de meiden natijd bij Oma Bus,
Een klein geheimpje voor mama en marco waarvan wij stiekum wel iets van af weten maar net doen van niet.
Ikzelf was zo moe dat ik na het ziekenhuis bezoek bijna de hele middag heb geslapen.
Ik moet wel toegeven dat ik nu toch wel dagelijks merk dat het gewicht dat ik meedraag van mijn 3 aapjes me parten gaat spelen.
4 en 5 januari stonden voor ons in het teken van voorbereidingen en boodschappen doen.
Op Zondag werd het pas echt gezellig hier in huis, net na de middag druppelde het bezoek en de logees binnen.
Want op Zondag avond was het tijd voor versieren!
Want op Maandag 7 januari 2013 was het zover......
Om 10 uur stonden we in het gemeentehuis om elkaar het JA woord te geven.
Daarna snel naar huis waar de koffie en bruidstaart op ons wachtten.
Waar we met zijn alle met bubbeltjes hebben geproost op een lang en gelukkig leven samen.
Waar we een heel gezellige dag hebben gehad met onverwachtse visite en die we af hebben gesloten met een heerlijk warm/koud buffet.
We hebben volop genoten maar waren savonds wel heel erg moe.
Op dinsdag 8 januari moesten de kinderen hier weer naar school en was Damian nog lekker een dagje langer bij ons. Samen met co heeft hij de bedjes in de babykamer in elkaar gezet en zijn vader iedere keer gevraagd of hij de schroefjes wel heel goed aan zou draaien want anders zouden de babytjes eruit vallen. Wat een lieve bezorgde grote broer is hij toch!
Savonds moest ook hij naar huis maar eigenlijk wilde hij nog helemaal niet, maar met het vooruitzicht dat hij zaterdag alweer zou komen was het al weer wat minder erg.
Op donderdag 10 januari stond er een ingelaste extra groei echo op het programma, deze was erg belangrijk dus dan moest dat maar. op woensdag 9 januari werd ik opgebeld of ik ipv smiddags smorgens kon komen omdat ze dan meer tijd zouden hebben voor de 3ling. Prima geen probleem dacht ik nog aan de telefoon.
Dus wij smorgens naar het ziekenhuis, waar bleek dat het echo spreekuur bijna een uur uitliep. Nog geen probleem dacht ik want ze hadden tijd genoeg voor de echo ingepland.
Niets was minder waar vanaf het moment van naar binnen lopen in de echo ruimte tot het moment dat ik weer buiten stond was precies 10 minuten, de echo ging zo snel dat ik amper de aapjes heb gezien, niet eens de hartjes heb gehoord en dat noemen ze dan een uitgebreide groei echo??? de echo van de week ervoor had bijna 3x zo lang geduurd en die is gedaan door de arts ass gyn.
Een beetje uit het veld geslagen en met de vraag in mijn hoofd of dit nou echt geen week langer had kunnen duren liepen wij weer naar buiten. Bij thuiskomst was ik nogsteeds ontdaan en had ik nog altijd last van mijn buik, de desbetreffende echo mevrouw heeft zo hard met het apparaat op mijn buik geduwt dat ik er thuis nog last van had? wel apart want dat heb ik nog geen een keer gehad.
Op zaterdag kwam Damian gezellig weer helpen met de babykamer en vandaag is hij weer naar huis gegaan.
donderdag 3 januari 2013
Donderdag 3 januari 2013
Eerst wil ik alle meelezers van deze blog Veel liefde geluk en gezondheid wensen voor 2013!
Veel besproken onderwerp de laatste dagen was het niet winnen van de oudejaarsloterij of de postcode loterij waarop mijn reactie dan ook was:
Joehoe wij hebben dit jaar de hoofdprijs gewonnen en nee niet de staatsloterij of de postcodeloterij wij hebben elkaar als gezin wat zijn wij dankbaar en blij met alle mooie vooruitzichten voor 2013!!!
Want mooie vooruitzichten hebben we!
Dat is een van de redenen dat er de laatste paar weken geen blogje kwam hier.
De drukte rondom Kerst en Oud en Nieuw de werkzaamheden in huis en de voorbereidingen op een ander klein feestje hebben zoveel energie gevergd dat er nog maar weinig andere dingen uit mijn handen kwamen.
Co daar en tegen is weer aan het klussen. En ik moet zeggen het word allemaal wel heel erg mooi!
Op 2e kerstdag kwam Damian gezellig bij ons en zijn we met zijn alle wezen eten bij Opa en Oma Bus. Van Damian hebben we ook een leuk kadootje voor de 3-ling gekregen drie kleine mutsjes een roze een blauwe en een witte. Ze liggen inmiddels bij de eerste kleertjes in de kast!
De kerstvakantie is dan ook een beetje gebombardeerd als klus vakantie Inmiddels kunnen we zeggen dat ons doel niet helemaal gaat lukken maar een heel eind komen we wel.
Waarom lukt het niet helemaal, de voorbereidingen voor een klein feestje hebben wat meer tijd opgeslokt als we hadden gedacht. En aangezien mijn conditie er niet beter op word merk ik dat ik steeds meer rust moet gaan nemen.
Het is ook niet langer meer ik doe dit en dat en dan ook dat nog even.
Het is meer of dit of dat of misschien moet ik alleen dat maar doen.
Doet er niet toe maar het is echt wel wennen en ik betrap me er op dat ik regelmatig toch net weer iets teveel heb gedaan.
En toch moet ik zeggen dat de zwangerschap opzich hel voorspoedig verloopt.
Vandaag mocht ik me weer melden in Nijmegen, waar ik kon meedelen dat ik 3 heel beweeglijke aapjes in mijn buik had. En tijdens de echo bleek dat ook wel weer, daar we vandaag een kleine echo hadden hebben ze geen hele precieze metingen kunnen doen per kindje maar de verwachting is dat alle drie de kleintjes tussen de 25 en 30 cm groot zijn en ongeveer 700 gram wegen. Ze groeien nog steeds als eenlingen en dat is erg gunstig bij een zwangerschapsduur van 23 weken en 5 dagen!
Dit betekend dus dat we de eerste magische grens zaterdag gaan bereiken 24 weken! Nog ongeveer 10 te gaan.
Bloeddruk was goed, baarmoedermond nog altijd mooi dicht geen vruchtwater verlies geen harde buiken geen weeen en geen andere gekke dingen .
Volgende week krijgen we een extra ingeplande uitgebreidde groei echo, die waren ze vandaag vergeten in te plannen...
we hebben alle drie de hartjes weer even horen en zien kloppen (altijd weer een extra geruststelling)
En zo kon ik met een trotse papa 2 trotse zussen en een trotse broer het ziekenhuis weer verlaten.
Met een foto van de 2 zusjes op zak, het kleine broertje houd er van om verstoppertje te spelen!
Bij thuiskomst merkte ik gelijk weer dat mijn conditie toch wel verslechterd en heb ik een aantal uren geslapen. Gelukkig zijn de 3 meiden met een vriendin bij oma aan het roosjes vouwen en de 2 jongens hebben boodschappen gedaan en zijn daarna gebroederlijk aan het gamen geslagen!
Dus geen kind aan de kinderen!
Wat een heerlijk gezin heb ik toch!
Veel besproken onderwerp de laatste dagen was het niet winnen van de oudejaarsloterij of de postcode loterij waarop mijn reactie dan ook was:
Joehoe wij hebben dit jaar de hoofdprijs gewonnen en nee niet de staatsloterij of de postcodeloterij wij hebben elkaar als gezin wat zijn wij dankbaar en blij met alle mooie vooruitzichten voor 2013!!!
Want mooie vooruitzichten hebben we!
Dat is een van de redenen dat er de laatste paar weken geen blogje kwam hier.
De drukte rondom Kerst en Oud en Nieuw de werkzaamheden in huis en de voorbereidingen op een ander klein feestje hebben zoveel energie gevergd dat er nog maar weinig andere dingen uit mijn handen kwamen.
Co daar en tegen is weer aan het klussen. En ik moet zeggen het word allemaal wel heel erg mooi!
Op 2e kerstdag kwam Damian gezellig bij ons en zijn we met zijn alle wezen eten bij Opa en Oma Bus. Van Damian hebben we ook een leuk kadootje voor de 3-ling gekregen drie kleine mutsjes een roze een blauwe en een witte. Ze liggen inmiddels bij de eerste kleertjes in de kast!
De kerstvakantie is dan ook een beetje gebombardeerd als klus vakantie Inmiddels kunnen we zeggen dat ons doel niet helemaal gaat lukken maar een heel eind komen we wel.
Het is ook niet langer meer ik doe dit en dat en dan ook dat nog even.
Het is meer of dit of dat of misschien moet ik alleen dat maar doen.
Doet er niet toe maar het is echt wel wennen en ik betrap me er op dat ik regelmatig toch net weer iets teveel heb gedaan.
En toch moet ik zeggen dat de zwangerschap opzich hel voorspoedig verloopt.
Vandaag mocht ik me weer melden in Nijmegen, waar ik kon meedelen dat ik 3 heel beweeglijke aapjes in mijn buik had. En tijdens de echo bleek dat ook wel weer, daar we vandaag een kleine echo hadden hebben ze geen hele precieze metingen kunnen doen per kindje maar de verwachting is dat alle drie de kleintjes tussen de 25 en 30 cm groot zijn en ongeveer 700 gram wegen. Ze groeien nog steeds als eenlingen en dat is erg gunstig bij een zwangerschapsduur van 23 weken en 5 dagen!
Dit betekend dus dat we de eerste magische grens zaterdag gaan bereiken 24 weken! Nog ongeveer 10 te gaan.
Bloeddruk was goed, baarmoedermond nog altijd mooi dicht geen vruchtwater verlies geen harde buiken geen weeen en geen andere gekke dingen .
Volgende week krijgen we een extra ingeplande uitgebreidde groei echo, die waren ze vandaag vergeten in te plannen...
we hebben alle drie de hartjes weer even horen en zien kloppen (altijd weer een extra geruststelling)
En zo kon ik met een trotse papa 2 trotse zussen en een trotse broer het ziekenhuis weer verlaten.
Met een foto van de 2 zusjes op zak, het kleine broertje houd er van om verstoppertje te spelen!
Dus geen kind aan de kinderen!
Wat een heerlijk gezin heb ik toch!
Abonneren op:
Posts (Atom)