Verstoppertje

Donderdag 29 november 2012
Vandaag was het weer tijd voor een ritje nijmegen.
Tijd voor een controle maar tjonge jonge wat een chaos op de weg vanmorgen.
Ondanks dat we altijd ruim op tijd vertrekken hadden we nu al deze tijd nodig om nog net te laat aan te komen. normaliter doen we er een uur en een kwartiertje over vandaag bijna 2 en half uur!
Het scheelde dat de arts assistent waar we vandaag onze afspraak mee hadden hetzelfde probleem had met de trein. dus die liep ook al iets uit.
Gewicht en bloeddruk waren weer prima.
De baarmoedermond was mooi dicht ( dat controleren ze bij meerling zwangerschappen regelmatig om te kijken of het in verband staat met vroeggeboortes)
En met de echo hebben we de hartjes weer gehoord en de aapjes weer zien bewegen!
Het grappige was dat 1 van de kindjes verstoppertje speelde en zich niet helemaal duidelijk heeft laten zien vandaag. Welke van de drie is niet helemaal duidelijk maar dat ze er allemaal nog zitten konden we met een van de eerste beelden goed zien 3 hoofdjes op de foto.

De artsen blij Papa blij je broer en zussen blij
Dus deze mama kan heerlijk slapen vannacht.
Op naar de 20 weken echo/met uitgebreidde hart echo....

Een druk weekend

Afgelopen weekend was achteraf drukker als de bedoeling voor tijd was maar aan de andere kant alles wat gedaan is is ook weer gedaan!
Het begon al op vrijdag met de boodschappen doen, Zaterdag ochtend de laatste herhalingsles van EHBO voor dit jaar, van mijn eigen groep stond deze gepland over 2 weken  maar omdat mijn lichaam in conditie en bewegelijkheid dusdanig achteruit gaat mocht ik de laatste les in de zaterdag ochtend groep meedraaien! Mijn dank hiervoor.
Toen ik thuis kwam lagen daar de gefiguurzaagde kadootjes van Amber die natuurlijk nog altijd op de foto moesten.

Bij deze dus.
Daarna hebben we ons het hele weekend bezig gehouden met baby wasjes.
Iedereen is er druk mee de wasmachine die overuren draait, de meiden die willen helpen ophangen afhalen en opvouwen en Jarno die voor mama iedere keer de de volle wasmanden naar boven zet en alle was naar beneden. Deze mama is heel erg blij met al die goede hulp!!!

deze was moet nog

 

deze word opgehangen

 

en deze is gevouwen!

Ook zijn we nog altijd druk met alle kamertjes af maken en opruimen van speelgoed.
Al met al is het een heel werk en we zullen onze deadline alles af voor de kerstvakantie wel een beetje moeten bijstellen. Maar ja wie denkt er dan ook aan dat een drieling zwangerschap toch wel anders is als de zwangerschap van 1 kindje...
Het is af en toe echt wel afzien hoor als je dagen misselijk ben zo moe dat je wel een winterslaap wil gaan houden en een buik die langzaam aan steeds meer in de weg gaat zitten, mijn mobiliteit die steeds verder achteruit gaat
Maar ondanks alle vervelende dingen geniet ik ook wel van die drie kleine aapjes in mijn buik die heerlijk blijven rondzwemmen. Hoop ze snel weer te zien!

Kleine wasjes Grote wasjes

Weer een paar daagjes voorbij...
Gevuld met speelgoed uitzoeken kleertjes uizoeken was uitzoeken wasje draaien bedden opmaken
en ga zo maar door allemaal in kleine beetjes verdeeld met genoeg rust.
Het grappige is hier in huis dat er naast de grote was nu ook kleine wasjes hangen.

 

het is wel een heel grappig gezicht al die kleine pakjes door het hele huis verspreid!

Donderdag 15 november 2012

Vandaag was het weer zover weer naar Nijmegen voor controle...
Deze keer geen bijzonderheden bloeddruk goed gewicht goed, vermoeidheid houd aan moet er maar rekening mee houden dat dat de gehele zwangerschap zo blijft.
Optie van een winterslaap houden vond de gyneacoloog een goed idee maar ik moet wel wakker worden om op controle te komen bij haar!
En niet zoals ik dacht over 4 weken maar over 2 weken al! Want voor een drieling is controle over 4 weken wel te lang, ze moeten ze goed in de gaten houden.
Vandaar ook toch een kleine echo met het minder mooie echo apparaat.
Maar deze mama kan vannacht weer lekker slapen ik heb alle 3 mijn aapjes weer even mogen zien en de hartjes mogen horen.
Altijd weer even fijn want ondanks dat ik ze al een poosje voel bewegen weet je toch nooit helemaal welke je wel en welke je niet voelt.
Nu langzaam aan op naar de 1e magische grens 24 weken......

Zondag 11 november 2012

Vandaag houden we een lekkere luie dag!
Gewoon omdat we daar zin in hebben straks kruipen we lekker met ze alle op de bank om een filmpje te kijken met een grote bak popcorn of chipjes.
Afgelopen weken is Amber op school druk geweest met figuurzagen, vrijdag nam ze het resultaat mee naar huis 3 Nijntjes speciaal voor de babytjes...
Apetrots is ze op haar kunstwerk waar binnenkort een foto van komt maar ze moet ze nog even afmaken en eerder mocht ik geen foto plaatsen.... dus nog even geduld.
Ook hebben we deze week met de post een lief kadootje gehad 3 kleine mutsjes.
Zo ieniemienie dat deze mama er even heel stil van werd en van moest huilen.
Ook hebben wij de vraag gekregen of we een rekening nummer wilde openen speciaal voor de drieling, zodat mensen in plaats van een kadootje kopen daar geld op konden storten zodat we daar straks iets groters voor konden kopen.... (bijvoorbeeld een drielingkinderwagen)
Daar hadden wij zelf nog niet aan gedacht maar vinden dat een goed idee, dus hebben we dat gedaan.
Binnenkort meer hierover.
Verder heb ik de afgelopen week weer fysio gehad ben ik ziek geweest en heb ik Nijmegen weer aan de telefoon gehad.
De bloeduitslagen van de week ervoor waren allemaal goed dus de vermoeidheid komt niet door een staal te kort, advies van de gyneacoloog doe het nog maar wat rustiger aan en ga er voor de zekerheid maar wat extra vitamine bij slikken wat maakt dat ik dus nu in totaal 5 tabletten per dag moet slikken.... Maar goed we zullen maar denken het is voor een goed doel.
We hebben een begin gemaakt met het uitzoeken van alles wat er nog was aan babyspulletjes en de eerste wasjes zijn door Opa en Oma bus gedraaid!
Lakentjes dekentjes molton luiers hydrofiele luiers washandjes slabbetjes en spuugdoekjes zijn gesorteerd. Oma maakt een lijstje voor mama met wat er inmiddels al is zodat mama kan bedenken wat er nog bij moet komen. Ook zijn de eerste kleertjes uitgezocht en bekeken door jullie 3 zussen, die sommige dingen heel erg mooi vonden maar andere dingen werden recht uit het hart lelijk genoemd hahaha grappig om te zien dat er in 10 jaar zoveel veranderd en heel eerlijk gezegd kan ik de meiden niet echt ongelijk geven en zijn er dingen die ik toen mooi vond die ik nu toch niet meer zo mooi vind!
Het allerleukste aan de zwangerschap was deze week dat alle drie de kleintjes zich laten voelen, soms apart en soms allemaal tegelijk. Gisteravond hadden ze met zijn drieen een feestje want de hele buik ging heen en weer. Amber maakte de opmerking het lijkt wel of ze met het middelste kindjes aan het overgooien zijn, ook voor haar en de andere was het duidelijk voelbaar.
Dit zijn momenten van genieten met een grote G, momenten waarop de zorgen even op de achtergrond komen en wij 100% kunnen genieten met zijn alle!
Donderdag komt er weer een bezoekje nijmegen aan daar zie ik naar uit misschien nog heel even spieken naar mijn kleine aapjes omdat ze niet zomaar hartjes kunnen luisteren doen ze dat vaak heel even met een echo.

Zomaar een zaterdag blogje

 

Zoals de meeste wel begrepen in het vorige blogje weten we inmiddels het geslacht van alle 3 de kindjes.
Vandaag zijn we samen even boodschappen wezen doen en hebben voor het eerst iets gekocht voor de drieling.

 

We weten dat deze pakjes waarschijnlijk nog te groot zijn na hun geboorte maar uiteindelijk groeien ze daar vanzelf weer in het grappige is dat ome Frank een poosje terug al 3 kadootjes mee bracht voor de drieling in dezelfde kleuren.

Zou hij helderziende geweest zijn of gewoon op goed geluk 3 knuffies hebben gekocht.

Ook was er veel vraag naar de laatste echo's die ik in de vorige blog niet had geplaatst omdat de kwaliteit erg slecht was/is in vergelijking met de vorige.

 

Een van de kindjes ligt lekker op zijn rug te genieten

 

Bovenaanzicht van alle drie de koppetjes

 

Nog een kindje wat lekker ligt te luieren

 

En ook op deze kleine ligt lekker te luieren.

Met deze echo is het allemaal minder duidelijk wie welk kindje is dus kan het best zijn dat ze niet allemaal op de foto gekomen. 

 

Verder was vandaag weer zo'n dag dat mijn beste vriendjes de wcpot en een emmer waren.

Alles wat erin ging kwam er ook weer net zo hard uit.

Nu maar hopen dat het morgen weer over is.

 

 

15 weken...

Vandaag was het weer tijd om een dagje Nijmegen te doen.
Een echo een controle en nog een gesprek.
Eigenlijk gewoon zoals iedere keer.
Het bijzondere vandaag was dat we een echoscopiste hadden die in een rap tempo alles afwerkte en nauwelijks de tijd nam om ons er iets bij te vertellen.
Zelfs kregen we geen fototjes....
Waar het aan lag lag het aan in een rap tempo werden alle 3 de kleintjes bekeken  benoemd wat ze op ging meten en dat was het.
Met 10 minuten was de echo dan ook voorbij en kregen wij de vraag of we al wisten wat het werd.
Wij zeiden nee toen de vraag willen julllie het weten als antwoord kregen wij dit opgesomt en dat was het einde van ons bezoek.
Een beetje overdonderd liepen we terug de wachtkamer in en wachtte op het gesprek waar ze bloeddruk en gewicht gingen controleren.
Toen we daar aan de beurt waren vroegen ze hoe de echo was geweest dit hebben wij dan ook maar gelijk gemeld dat we dit wel heel raar vonden en dat ze vast alles wel had gecontroleerd maar dat wij eigenlijk niet tot nauwelijks de kindjes hadden gezien.
Ook dat ons maar plompverloren werd meegedeeld wat het geslacht van allemaal was.
In dit gesprek bleek deze echoscopiste hierom bekend te staan en hebben ze nog even snel met een minder goed echo apparaat toch wat fototjes geschoten van de kleintjes.
Bloeddruk was goed gewicht gaat nog steeds omlaag.
Daarna lang gesproken over de vervelende zwangerschapsklachten die er zijn en alleen maar verergeren.
Dus maar weer bloedprikken, daar krijg ik volgende week de uitslagen van. nu maar hopen dat er ergens een tekort aan is wat kan worden opgelost anders vrees ik dat dit de rest van de zwangerschap zo blijft en dat ik dan toch daadwerkelijk maar een poging ga doen om een winterslaap te gaan houden!
Toen we daar allemaal mee klaar waren en nieuwe afspraken hadden gemaakt was het tijd voor een gesprek met het maatschappelijk werk.

 

Want ja het is heel leuk een drieling maar het is niet allemaal rozegeur en maneschijn.
Want zelfs nu na 15 weken kan ik nog steeds zeggen dat er maar weinig positieve reacties zijn.
Verder word er door mensen niet begrepen hoe dit voor ons voelt, en heeft iedereen een mening erover.
Wij vragen ons wel eens af waarom mensen niet gewoon blij kunnen zijn en alleen maar het negeatieve willen zien.

Na de enorme schrik die ook wij hebben gehad zijn wij dankbaar en blij dat deze drie aapjes straks bij ons een plekje mogen hebben. Want hoe je het went of keert de geboorte van een kindje blijft toch altijd een wonder!!!!!!