Voor mij een dieptepunt....

Tja dat klinkt heel dramatisch....
Voor mij is het dat vandaag ook, want na iedere keer steeds een klein beetje ingeleverd te hebben staat er nu een bed in de huiskamer.

Iets waar ik me met hand en tand tegen heb verzet, maar waar ik niet meer onderuit kan.
Het kost me door de bekkenpijn namelijk veel te veel energie om iedere keer de trap op en af te lopen om een uurtje te rusten.  Als ik boven kom heb ik het gevoel dat ik een marathon heb gelopen Ook staan er inmiddels een paar krukken in huis zodat ik me wat makkelijker kan voortbewegen.
En ja ik weet het het is beter, makkelijker en het is ook nog is voor een goed doel.
Ik weet waar het voor is en dat het makkelijker is om me er gewoon bij neer te leggen ipv me er tegen te verzetten.
Maar toch geeft dit me een enorm gevoel van onmacht.

Ook gaan er gelukkig wel heel veel dingen goed hoor. De opruiming en het afmaken van de baby kamer gaan voorspoedig vandaag kwam "de man met de boor" het een en ander even ophangen, plankjes tv-steun schilderijtjes ed.

En zo kan het zijn dat er weer een aantal dingen zijn afgerond!
Ook worden her en der de laatste streken verf gezet en nieuwe projecten ingezet.
Langzaam aan is hier voorzichtig het aftellen begonnen en gekeken wat er in die tijd nog allemaal gedaan kan doen.
Inmiddels zijn we 28 weken onderweg heb een omvang van 1.39m waggel als moeder de gans.
Nog 6 weken te gaan?