Een bijzondere dag

Vandaag is het een bijzondere dag,
Een heel bijzonder moment in deze zwangerschap, maar vooral een hele bijzondere dag in mijn leven.
Vandaag is er namelijk een heel bijzonder meisje jarig!
Een dag met mooie herinneringen ook al liep het niet goed af.
Een dag met misschien een kleine wens of misschien juist wel een groot verlangen.

Ik zal beginnen bij het begin
Op 10 maart 2001 zag een klein meisje na 41 weken haar eerste levenslicht.
Helaas bleek ze ziek en zou ze niet langer als 5 en halve maand bij ons blijven.
Vandaag zou ze 12 jaar geworden zijn.
Een verjaardag die we elk jaar vieren ook al is ze er niet meer bij
Sommige mensen vinden dat raar, voor ons is dat gewoon. We zijn zo ontzettend trots op haar.
Haar leven was te kort maar ze heeft het geleefd op haar geheel eigen wijze!
Met zoveel levenslust levenskracht en liefde. Ze heeft vele van ons zo ontzettend veel geleerd.
Ze gaf ons zoveel liefde dieze op haar beurt ook weer van ons terug kreeg!

 

Er was eens een kleine toverfee
die altijd leuke dingen deed
als je jarig bent
komt ze heel snel aangerend
en voor een hele dikke zoen
mag je misschien een wensje doen.
... En een dag in het jaar
Mag iedereen het horen
Ook al ben je niet meer bij ons 

Vandaag vieren wij de dag
Dat jij 12 jaar geleden werd geboren

 

Dit was het korte gedichtje wat ik gisteren voor mijn kleine engel schreef.
Een diep geworteld verlangen en een kleine wens heb ik uitgesproken.
Maar de natuur laat zich niet dwingen en das misschien maar goed ook.
Een diep geworteld verlangen dat 10 maart weer gewoon een feestdag zou worden,
Een dag waarop niet alleen maar het verdriet zou spreken maar waarop het gewoon een feestje mag zijn.
Vandaag 33 weken en 1 dag zwanger van een drieling wat een dejavu...
Veel mensen dachten dat ik het vervelend zou vinden om vandaag te bevallen, niets had minder waar geweest als het zo had mogen zijn, want dan had het zo moeten zijn! En was mijn diep gewortelde verlangen een feit geweest. Dat het niet zo mocht zijn is ook helemaal niet erg, Ik zit mijn tijd nog wel eventjes uit. Wel moet ik toegeven dat vandaag me zwaarder is gevallen als ik had gedacht.
Vele malen dacht ik terug aan de dag van toen aan de bevalling aan het vervoer naar winterswijk en daar na naar nijmegen aan alle spanning en onzekerheid die toen speelde.
Maar vooral aan de liefde die ik onvoorwaardelijk voelde voor dat hulpeloze popje wat ik zag liggen in de couveuze.
Vandaag kon ik even niet naar haar toe,maar haar bloemetjes zijn gebracht, haar kaarsje brand en in mijn hart is ze heel dichtbij.
En of mijn wens uitkomt..... Ik denk van wel ze waakt over ons allemaal en ook over onze drie aapjes!