Prinses op de erwt

Een dag uit het leven van een aaanstaande drielingmama.

 

 De dag begint met de wekker meestal ben ik al wakker want dan ben ik al kweet niet hoevaak naar de wc geweest. Weer het besef dat je bijna ieder uur op de klok heb gezien de afgelopen nacht.
Het gevoel hebbend dat je overreden ben door een vrachtwagen, want alles doet je zeer en echt tot rust gekomen ben je niet. Het maakt niet uit hoeveel kussens je ook meeneemt om mee te stutten het blijft een feit dat er een enorme buik gewoon de hele nacht je in de weg ligt.
Het fijne is wel dat ik meestal wel even kan blijven liggen en dat mijn lieve kids zorgen dat ik een lekker kopje thee krijg met een boterhammetje. De kleinste die iedere ochtend trouw mijn enorme toeter in smeert met buikbalsem. Al die liefde geeft je het gevoel een prinses te zijn!

 

Afhankelijk van de dag en wat er op de agenda staat, staat er daarna een lekkere warme douche op het programma, niet iedere dag want het is net of je een complete marathon hebt gelopen na tijd dus dat doe ik niet als er nog meer dingen op het programma staan die dag. Die warme douche ontspant de spieren en ondanks dat het zo vermoeiend is voel ik me daarna vaak ontspannen genoeg om eenmaal beneden aangekomen ff een dutje te doen. Want ja beneden bestaat de dag eigenlijk uit niet veel anders als op bed een beetje tv kijken, een rondje social media te maken veel rusten en af en toe met krukken naar de wc te waggelen.
Want waggelen das alles wat ik nog kan, het gewicht van de zwangerschap speelt me enorm parten iedere stap en iedere beweging doet zeer.
Om 12 uur zorg ik in ieder geval dat ik weer wakker ben, want dan komt mijn kleine meisje gezellig thuis een broodje eten, meestal probeer ik dan gezellig bij haar aan tafel te gaan zitten, iets wat me niet iedere dag meer lukt maar dan komt ze gezellig bij mij op bed zitten om haar broodje te op te eten.
Als ze om 13uur weer naar school gaat staat standaard mijn 2e dutje van de dag op het programma, dit heeft vooral te maken met het feit dat de grote vaak vanaf 14uur weer komen binnen druppelen en ik natuurlijk ook voor hun even tijd wil maken. standaard zet de eerste die thuis komt thee en schuift iedereen vanzelf aan.
Samen met de kids beslissen we dan meestal wat er gegeten gaat worden en schil ik al zittend op mijn bedje de aardappelen.
Op de dagen dat we laat eten doe ik vaak voor het eten nog weer een klein dutje en anders erna voor de warme chocomelk.
Meestal tegen 22uur is het weer tijd om mezelf naar boven te takelen....
en dit is met recht takelen, want ook de trap op naar boven is een marathon als ik eenmaal boven ben ben ik helemaal buiten adem en heb ik  een half uur nodig om weer beetje tot rust te komen.
En dan komt die enorm lange donkere nacht.......

 

 

Die bestaat uit duizende schapen tellen niet weten hoe te moeten liggen net in slaap zijn en weer eens naar de wc moeten draaien draaien eindelijk in slaap vallen en dan door een verkeerde beweging wakker worden op de klok kijken en dan constateren dat je net een uurtje heb geslapen.

En dit alles maakt dat je de volgende ochtend weer wakker bent voor de wekker en de lange dag met wachten weer gewoon opnieuw begint!

Maar even zonder gekheid week 33 is een feit iedere week was er 1 iedere dag was er een en heeft me al tot hier gebracht!
En hoe zwaar het nu ook mag zijn ik weet zeker dat ik dat allemaal heel snel weer vergeet op het moment dat ik eindelijk mijn 3 kleine aapjes in mijn armen mag houden en over hun bolletjes hun vader zie stralen omdat hij nu eindelijk kennis mag met die 3 aapjes die al die weken mama haar buik verbouwden!

Het grote aftellen........